Geuzenschoenen
Toen ik in de puberteit zat, nu zo’n 45 jaar geleden was ik nogal zelfbewust en onzeker. Ik had lang haar en veel van mijn klasgenootjes droegen hun haar in een parmantige hoge staart. Dat wilde ik ook, maar ja, die flaporen…Keer op keer deed ik in de ochtend, voor ik naar school ging, mijn haar in een staart. Dan stapte ik in de bus, zag mijn spiegelbeeld in de ruiten van de bus en trok heel snel die staart weer los. Want ja, die flaporen…
Op een zomerse dag besloot ik opnieuw om mijn haar in een staart te doen. Mijn felroze, zelfgemaakte plectra-oorbellen in en op pad.
Deze keer liet ik de staart zitten en kwam in de klas. Ging zitten naast mijn vriendin en toen niets…
“Zie je niets aan me?” vroeg ik. “Nee, wat zou ik moeten zien, je haar zit leuk”, antwoordde ze. “Zie je dan niet dat ik flaporen heb?” vroeg ik nog maar eens. “Jij, flaporen? Doe niet zo gek!” was haar antwoordt en daarmee was het klaar. Ik droeg mijn haar los, op een knot, in een staart en had nooit meer last van flaporen.
We zijn nu pakweg 45 jaar verder. Ik heb artrose die mijn gewrichten aantast en mijn pezen. Mijn heupen zijn vervangen en mijn voeten zo doorgezakt dat ik er niet zonder pijn op kan lopen. Alle steunzolen ten spijt.
De oplossing is een ingrijpende operatie aan mijn voet, waarbij ze denk ik ongeveer elk gewrichtje vastzetten dat aangetast is. Maar ondertussen heb ik orthopedische schoenen laten maken op advies van de orthopeed.
Het zijn mooie schoenen, zegt de orthopedische schoenmaker. Het zijn best mooie schoenen zegt mijn moeder. Braaf draag ik ze, onder een lange broek met heel wijde pijpen. ‘Best leuk hoor’ zeg mijn vriendin, lijkt gewoon op een sportschoen.
Geloof me, dat lijken ze niet en ze zijn ook niet leuk, ja als je lange broek met wijde pijpen draagt of een heel lange rok.
Dus nu zoveel jaar verder sta ik opnieuw voor de keuze: ga ik de schoenen onder een kortere rok, jurk of broek dragen? Of ga ik ze voor altijd verstoppen onder een broek?
Ik twijfel en bedenk dat het eigenlijk Geuzenschoenen zijn. Ze helpen me bij het lopen, de schoenmaker heeft prachtig werk geleverd en ik heb hem niet eens bedankt.
Ik weet nog niet wanneer ik een Geus wordt, nog even niet, maar wel bijna.
